Azərbaycan Səhiyyəsi: Dünən, bugün, ... sabahı olmayan həkimlərimiz!

Hər zaman düşünmüşəm ki, Azərbaycanda həkim olmaq çox asandı. İmtahana gir, kifayət balı topla, oxu, vicdanını soyun və ağ xalatı geyin! Bilirəm, yaxınlığınızda bir həkim mütləq var və o, indi bu cümləmə etiraz edir. Amma narahat olmağa dəyməz, o həkimdən bir zəhmət soruşun ki, çalışdıqları xəstəxanada “sağlamlıq haqqında arayış” neçəyədir? Tarif bütün arayışlar üçün eynidir, yoxsa, sürücülük üçün lazım olan arayış daha bahadı? Pul vermədən sürücülük üçün arayış almaq istəsək, gözümüzün harasında hansı problemi tapacaqlar? Ya da, bir zəhmət soruşun ki, heç olmasa əsgərliyə getmək üçün komisiyadan keçməyə göndərilən çağırışçılardan pul alarkən azca da olsa, vicdanları sızlamırmı? Yoxsa elə mən dediyim kimidir, həqiqətən də...

Həm də bəzən onu düşünürəm ki, Azərbaycanda vicdan azadlığının maksimum tətbiq olunduğu sosial sektor elə məhz səhiyyədir. Çünki bu sahədə çalışan insanların əksəriyyət çoxluğu vicdanını azad buraxmışdır.

 Amma əlbəttə ki, həkimləri də anlayıram,elə onlara universitetlərində dərs demiş müəllimləri də və elə o müəllimlərə dərs demiş müəllimləri də... Keçim dərdidir, sabit maaş kifayət etmir. Nə olsun ki, kəfənin cibi yoxdur? Kim kəfən geyinib gəzir ki?

Bayaq xəstəxanaya müraciət edən xəstələrə kəfən geyindirməyi sevən həkimləri, onların müəllimlərini başa düşdüyümü demişdim. İmtahandan keçmək üçün verdikləri pulları necəsə etməli, səndən-məndən çıxarmalı deyillərmi?

Bilirəm, biraz açıq danışıram. Nə də olsa yaşadığımız ölkədə düşünəndə də, danışanda da, senzurayla, xüsusi nizam-intizamla danışmaq lazımdır axı. Axı yerin də qulağı var. Üstəlik hər kəsin bildiyi həqiqətləri səsləndirərək özümüzü niyə zibilə salmağa çalışaq ki?

... Kimyadan kifayət qədər bilməsəm də, biologiyanı mükəmməl bilirdim. 11-ci sinifin əvvəllərində ən böyük arzum idi cərrah olmaq. Ta ki, dayım cəmi 1000 manata görə, həkimin rəva bildiyi lüzumsuz əməliyyat ucbatından ölənə və iki körpəsi yetim qalana kimi... İndi başqa bir qrupa veridiyim imtahanla girdiyim ixtisasdan artıq məzun olmuşam. Sözüm onda yox. İndi – xəstənin sağlam ayağını kəsən həkimi, sağlam doğulan körpələrin müəmmalı ölümünü, doğuş zamanı son zamanlar ölən külli-miqdarda ana və uşaqları, Zərdab rayonunda ilan zəhərinə qarşı zərdab tapılmaması səbəbilə 21-ci əsrdə ilan vurmasından öləni və daha 10-larla, 100-lərlə belə aktları saydıqca şükr edirəm, o zaman bu ixtisası seçmədiyimə görə.

Sosial şəbəkələrdəki dostluqlarımda kifayət qədər həkimlik oxuyan insanlar var və onlar daim mənim nəzarətimdədir. Mənə maraqlıdır ki, vicdanı soyunmağa haradan başlayır həkimlər? Əlbəttə, düşündükcə anlamaq olur ki, bizə iyrənc görünən onlarla şey görürlər onlar. Amma düşünsəm belə anlaya bilmirəm ki, insan həyatı bu insanlar üçün necə olur ki, bu qədər ucuzlaşır? Və ən əsası, bizlərin xəstələnən kimi canımızı əlimizə alıb qaçıb getdiyimiz xarici ölkə həkimləri bizim həkimlərin gördüklərindən daha az iyrənclikmi görür?

Əlbəttə, daha yaxşıları da var: amma məncə, Ermənistanda “Azərbaycanda biabırçılıq – xəstənin sağlam ayağını amputasiya etdilər” xəbəri saytlarda tirajlananda yaxşı həkimlərin adı orada hallanılmır...

Bilirəm, nitqimdə siz həkimlər, artıq sizə qarşı bəslədiyim o nifrəti sezmisiniz və bu dəqiqə üzbəüz otursaq, güman ki, o məşhur cümlənizi təkrar deyəcəksiniz: bizi bu qədər tənqid etməyi bacarırsan, amma canın azca ağrıyan kimi, alıb əlinə qaçırsan üstümüzə... Necə də şairanə cümlədir! Özünü haqlı çıxarmaq üçün özünün verdiyi xidməti minnətə bağlamaq da yalnızca Azərbaycan həkiminin sahib olduğu ali keyfiyyətlərdən biridir. Halbuki, o qədər əlavə mənimsəmələri vardır ki, dövlətin sırf buna görə - vətəndaşına xidmət etməsi üçün verdiyi maaşını artıq unutmuşdur.   

Görünür, həkimlərimiz məşhur bir deyimimizdən yola çıxaraq öz strategiyalarını seçiblər. Nədir, bəlkə “gəzməyə qərib ölkə, ölməyə vətən yaxşı” ?

Seymur Oruc`u izlə

Facebook`dan

İnstagram`dan